«Ο τελικός σκοπός κάθε καλλιτεχνικής δραστηριότητας είναι το κτίριο. Nα το διακοσμούν, ήταν κάποτε το
ευγενέστερο καθήκον των εικαστικών τεχνών, οι οποίες ήταν αναπόσπαστα συστατικά της μεγάλης
αρχιτεκτονικής. Σήμερα βρίσκονται σε στάση μοναχικής αυτάρκειας, από την οποία μπορούν πάλι να
ξεφύγουν με την συνειδητή συνεργασία και αλληλεπίδραση όλων των εργατών της τέχνης. Αρχιτέκτονες,
ζωγράφοι και γλύπτες πρέπει να γνωρίσουν και να κατανοήσουν εκ νέου την πολύπτυχη μορφή του
κτίσματος στην ολότητα και τα μέρη του και τότε θα ξαναγεμίσουν από μόνα τα έργα τους με το
αρχιτεκτονικό πνεύμα, το οποίο έχασαν με τη τέχνη του Salon. Οι παλιές Σχολές Καλών Τεχνών δεν ήταν
σε θέση να επιτύχουν αυτήν την ενότητα, και πώς θα μπορούσαν άλλωστε, αφού η τέχνη δεν διδάσκεται.
Οι Σχολές Τέχνης πρέπει να ξαναγίνουν εργαστήρια. Αρχιτέκτονες, ζωγράφοι, γλύπτες, όλοι μας πρέπει να
ξαναγίνουμε τεχνίτες. Διότι δεν υπάρχει κανένα «επάγγελμα τέχνη». Δεν υπάρχει καμιά ουσιαστική διαφορά
ανάμεσα στον καλλιτέχνη και τον τεχνίτη. Ο καλλιτέχνης είναι μια εξιδανίκευση του τεχνίτη. Η ευλογία του
ουρανού εμφανίζεται σε σπάνιες εμπνευσμένες στιγμές, οι οποίες βρίσκονται πέραν της βουλήσεώς του
καλλιτέχνη, η τέχνη ανθίζει ασυνείδητα από τη δουλειά των χεριών του, η τεχνική βάση είναι όμως
απαραίτητη για κάθε καλλιτέχνη. Εκεί βρίσκεται η πρωταρχική πηγή του δημιουργικού πνεύματος. Ας
δημιουργήσουμε λοιπόν μια νέα συντεχνία από τεχνίτες χωρίς την ταξική διάκριση που προκαλεί η
αλαζονεία, η οποία θέλει να υψώνει έναν υπεροπτικό τοίχο ανάμεσα σε τεχνίτες και καλλιτέχνες! Ας
θελήσουμε, ας σκεφτούμε, ας δημιουργήσουμε από κοινού το νέο κτίριο του μέλλοντος, το οποίο θα τα
περιέχει όλα, και την αρχιτεκτονική και την γλυπτική και την ζωγραφική, με μια ενιαία μορφή που θα υψωθεί
κάποτε από εκατομμύρια χέρια τεχνιτών στον ουρανό σαν το κρυστάλλινο σύμβολο ενός νέου μέλλοντος.»
1919
Walter Gropis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου