Φώναξέ με, αγάπη, φώναξέ με…
στο νυχτωμένο σπίτι ν’ ακουστεί η φωνή σου
προτού μέσα στη νύχτα να χαθώ
στους λυπημένους κήπους ανατέλλεις.
Φώναξέ με αγάπη, φώναξέ με…
Κράτησέ με, αγάπη, κράτησέ με…
μη μ’ αφήνεις τόσες νύχτες μόνη
στα γέρικα πλατάνια και στις δάφνες
το βράδυ πια δεν αγρυπνά
Κράτησέ με, αγάπη, κράτησέ με…
Άκος Δασκαλόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου