Πέμπτη 19 Απριλίου 2012

Φιλημένη

Καθόμαστε αμίλητοι-θυμήσου, κοπελιά μου-
ερόδιζες από ντροπή-αλήθεια 'ναι ή ψέμα;-
κι άφηνες το κεφάλι σου να σιγογείρει χάμου
όταν το βλέμμα σου έσμιξε με το δικό μου βλέμμα.
Σου ζήτησα ο άμοιρος ένα φιλί μονάχα
εσύ μου το αρνήθηκες με τη γλυκιά φωνή σου
κι έγειρες το κεφάλι σου-να το θυμάσαι τάχα;-
μα 'γω το "ναι" εδιάβασα στα μάτια, τη μορφή σου.
Σ'αγκάλιασα, σε φίλησα, χωρίς να σε ρωτήσω
εσύ φαινόσουν, πονηρή, πως ήσουν θυμωμένη
και να ξεφύγεις ήθελες...μα όχι να σ'αφήσω
εγλίστρισες και μου 'φυγες...είσ'όμως φιλημένη.

Κώστας Καρυωτάκης

2 σχόλια:

  1. Το νιώθω τόσο πολύ αυτό το ποίημα!!
    Ο Καρυωτάκης είναι από τους αγαπημένους μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είσαι όμως φιλημένη...
    Ωραιότατο ερωτικό ποίημα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή