Φεμινισμός τσέπης

Το μόνο άλλο κορίτσι στο πάρτι

μιλάει για τον φεμινισμό. 

Το κοινό: μια θάλασσα από αστεία βιασμού και καγκουροκαπέλα

και ποτήρια από φελιζόλ και εμένα. Κοιτάζουν

το στόμα της σαν να είναι αποχέτευση

φραγμένη με πάρα πολλές απόψεις. 

Της ρίχνω ένα συμπονετικό βλέμμα

και δεν λέω τίποτα. Αυτό το σπίτι είναι για

γυναίκες της ταπετσαρίας. Τι καλό

έχει η ταπετσαρία που μιλάει;

Θέλω να σηκωθώ, αλλά αν το κάνω,

σε ποιο σιωπηλό τραπεζάκι του καφέ

θα ακουμπήσουν τα πόδια τους αυτά τα αγόρια;

Θέλω να σηκωθώ, αλλά αν το κάνω,

τι θα γίνει αν κάποιος πάρει τη θέση μου;

Θέλω να σηκωθώ, αλλά αν το κάνω,

τι θα γίνει αν όλοι καταλάβουν ότι καθόμουν όλη αυτή την ώρα; Είμαι ένοχη

που κρατάω τον φεμινισμό μου στην τσέπη μου

μέχρι να είναι βολικό να μην το κάνω, όπως στα poetry slams ή στο μάθημα γυναικείων σπουδών.

Blythe Baird