Μοσχοβολούσε το φεγγάρι σκύλοι μ'άσπρα λουλούδια στο κεφάλι περνούσανε στο δρόμο εκστατικοί κι ο δρόμος κάτω έφεγγε από κρύσταλλο και μέσα φαίνονταν τα σφυριά και τα μαχαίρια
Πέρασαν εκατό χρόνια μοναξιάς
να σ’ αγαπάω∙
Γέρασα τώρα,
δε σκύβω στο πηγάδι,
μην αντικρίσω τον Καιρό…
Έβαλα
το μαχαίρι
στη θήκη του∙
τίποτα πια δεν περιμένω…
Κωστής Μοσκώφ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου