Άτιτλα

Κάτ’ απ’ αυτό το σακί από δέρμα και κόκαλα, το κεφάλι μου, υποβόσκει μια αγωνία αδιάπτωτη, όχι σαν ζήτημα ηθικό, σαν τις εκλογικεύσεις μιας φύσης ηλιθιωδώς ακριβολόγας, ή κατοικημένης απ’ την μαγιά κατοπινών ανησυχιών και κατευθυνόμενης προς άγνωστες κορφές, αλλά σαν μια (μετάγγιση)

στο εσωτερικό,

σαν αποποίηση της ζωτικής ουσίας μου,

σαν τη φυσική και ουσιώδη απώλεια

(θέλω να πω απώλεια απ’ τη σκοπιά της ουσίας)

ενός κάποιου νοήματος.

Antonin Artaud