Μαρία

Στ' άσπρα σεντόνια

όταν με ρίχνεις

και το κορμί μου γεμίζεις μελανιές

στο νου μου έρχεται 

η άσχημη Μαρία

που ακόμη τους ώμους της δαγκώνει

για να μου δείξει ότι αγαπιέται. 

Από τη συλλογή, "Σκόνη σε γυαλιά ηλίου"

Ολυμπία Σταύρου

Διάγνωση

Πλήρης ημερών 

πλήρης νυκτών

ερώτων 

λύπης 

κόπου

Αλόη Σιδέρη

Απλά το είπε

Τη μέρα εκείνη χιόνιζε

κι αυτή η χάρτινη σακούλα

χόρευε στον αέρα γύρω μου

δεκαπέντε λεπτά·

εκείνη την ημέρα κατάλαβα

πως πίσω από τα πράματα

υπάρχει μια ολόκληρη ζωή.

Ναι, καμιά φορά

υπάρχει τόση ομορφιά στον κόσμο

που δεν μπορώ να την αντέξω, είπε.

Τρελάθηκες, του είπα

τι ομορφιά κι αηδίες

αυτή η χάρτινη σακούλα

χόρευε πάνω από ένα ψόφιο πουλί

κάποιος την είχε πετάξει

και το πουλί μαζί.

Βλέπεις εσύ τίποτα όμορφο;

ναι, είπε, έτσι απλά το είπε

βλέπω

υπάρχει ένας τρόπος να πλαγιάζεις ψόφιος.

Μαρία Λαϊνά

Παρά ένα δώδεκα μαγικά παραμύθια

ΙΙ

Η βροχή κρύωνε έξω, στο δρόμο. Χτυπούσε το τζάμι και φώναζε, κρυώνω. Ήτανε, πράγματι, χειμώνας.

Το τζάμι τη λυπήθηκε, της άνοιξε, την έβαλε μες στο δωμάτιο.

Ο άνθρωπος έγινε έξω φρενών. Είσαι τρελό, του φώναξε, πού ξανακούστηκε να μπαίνει η βροχή μες στο δωμάτιο; Είσαι τρελό.

Μα είναι βροχή δωματίου, είπε ήρεμα το τζάμι, δεν ακούς τι ωραία που ηχεί πάνω στο πάτωμα, πάνω στο τραπέζι, πάνω στο μέτωπό σου; Είναι βροχή δωματίου.

Λεκτικά τοπία, 1983

Αργύρης Χιόνης 

Τα δεσμά

 Τα πράγματα συγχέονται,

τα μέτρα διασαλεύονται,

όλες οι λέξεις λιώνουν,

χάνονται σε ένα ποτάμι μελωδίας.

Και εγώ αναζητώ τα δεσμά μου

στα μάτια σου.

Αναζητώ την αιχμαλωσία

στη σύγχυση των χρωμάτων

στην στιγμή που άφησα πίσω μου την υποταγή

και γεύτηκα την ελευθερία.

Επαναστάτησα εναντίον του δεσμώτη μου,

μα όταν ελευθερώθηκα με βασάνισε η λευτεριά.

Άφησε με να ζήσω στη λάμψη των ματιών σου

Κάνε τα χέρια σου αλυσίδες,

και ζέστανε με τη θέρμη τους

την παγωμένη νύχτα.

Επιθυμώ να με σκεπάσεις με το δικό σου φως,

Να βλέπω μέσα απ’ τα δικά σου μάτια

το μαγικό κόσμο της καρδιάς.

Επιθυμώ να υψώσεις τα κατάρτια σου

στις θάλασσες της δικής μου αγάπης,

να αλιεύσεις τα μαργαριτάρια της.

Τράβηξέ με στη δική σου τροχιά.

Δεν άδειασε το ποτήρι εντελώς.

Ναι, προτιμώ την αιχμαλωσία σου,

δεν με ελκύει πια η αύρα της ελευθερίας.

Wafaa Wagdi