Στα βάθη της γαλάζιας απόχρωσης του Αιγαίου,
βρίσκεται το πέρασμα σε έναν καινούργιο κόσμο,
όπου οι κουρασμένες ψυχές τολμούν το άγνωστο,
αναζητώντας καταφύγιο, ένα μέρος για να το ονομάσουν δικό τους.
Τα βήματά τους ανιχνεύουν την μεταβαλλόμενη άμμο,
καθώς ταξιδεύουν από μακρινές χώρες,
Αφήνοντας πίσω τους τα σημάδια της διαμάχης,
Αναζητώντας μια ασφαλέστερη, φωτεινότερη ζωή.
Τα κύματα, σαν ψίθυροι στο αεράκι,
μεταφέρουν ιστορίες στις ανοιχτές θάλασσες,
για το θάρρος, την ανθεκτικότητα και τα όνειρα που ξεδιπλώνονται,
στις καρδιές εκείνων που άφησαν τον κόσμο τους.
Με κάθε κύμα που χτυπάει στην ακτή,
λαχταρούν για παρηγοριά, για ειρήνη και πάλι,
Οι ελπίδες τους δεμένες σφιχτά, σαν ιεροί όρκοι,
καθώς πατούν σε αβέβαια εδάφη.
Ω, ακτές της ελπίδας, δεχτείτε τους με προσοχή,
Αγκαλιάστε τα βάρη τους, τη φθορά τους,
Αφήστε την ενσυναίσθηση να είναι η πυξίδα που καθοδηγεί,
Ένα καταφύγιο όπου η συμπόνια παραμένει.
Γιατί στο μωσαϊκό της ανθρώπινης δυστυχίας..,
βρίσκουμε τη δύναμη να φωτίσουμε το φως,
Να γεφυρώσουμε το χάσμα, να απλώσουμε το χέρι μας,
και να χτίσουμε έναν κόσμο όπου όλοι μπορούν να σταθούν.
Ας θυμηθούμε αυτούς που χάθηκαν στη θάλασσα,
Η θυσία τους, ένα πανηγυρικό διάταγμα,
Και στη μνήμη τους, να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε,
έναν κόσμο που καλωσορίζει, χωρίς μίσος.
Safia Elhillo
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου