Προσευχή

 Πρίγκιπα, χρειάζομαι χρήματα, κι άλλα χρήματα

Σ’ έναν κόσμο που αλλάζει αδίσταχτα χρειάζομαι χρήματα

Για να σε κερδίσω δε θα φτάναν όλα τα τραγούδια της γης

Χρειάζομαι πολλά, πάρα πολλά μπορώ να σου πω

Αυτά τ’ ανθοκήπια, κι αυτές οι πισίνες, κι αυτά τα υδρόβια

Μες στα δωμάτια που μας προσμένουν χρειάζονται χρήματα

Χρειάζομαι τόσα λεφτά για τσιμέντο και χάλυβα κι όλη τη θάλασσα

Χρειάζομαι φως από πικρό αμμοχάλικα, α, Πρίγκιπα

Κι είμαστε τόσο, μα τόσο φτωχοί

Χρειάζομαι χρήματα να γεννηθώ σαν και εσένα απαράλλαχτος

Το ήρεμο γαλάζιο τοπίο στα μάτια σου χρειάζεται χρήματα

Τα μισάνοιχτα χείλη σου και το άσκεφτο ανάβλυσμα

Η ανώφελη άγνοια χρειάζεται χρήματα

Να παγιωθεί

Άρχοντα, δε νιώθω πια τίποτε ούτε για σένα

Το παιχνίδι μας δεν αλλάζει τα καθορισμένα βήματα

Χρειάζομαι χρήματα για να μεταμορφώσω ένα χερσότοπο

Σε πανδαιμόνιο μουσικής

Το παλιό σου κρασί

Το παλιό σου κρασί είναι βέβαια καλύτερο, Άρχοντα

Σπιθίζει τόσο όμορφα στα παθιασμένα σου χείλη

σιροπάτο από το άρωμα της οξιάς και της πεύκης

πιο ευγενές από το αθώο όλο μάλαμα χρώμα του

σωστό βάλσαμο για τις άδολες υπάρξεις

Αυτά σκεφτόμουνα, Άρχοντα, καθώς μαδούσα ένα τριαντάφυλλο

Περίλυπος μες στο τρεμουλιαστό σου φως και μονάχος

Σέρνοντας πόδια γυμνά στην ξεπλυμένη έρημο

Αυτά σκέφτομαι ξανά και ξανά στο ιδεόγραμμα

Μιας πόλης που χάνεται σιγά μες στη μνήμη μου

Καθάριο γυαλί χιλιάδων ωρών η μορφή σου

Γιατί τα δάκρυα δεν ωφελούνε σε τίποτε, Πρίγκιπα

Φώτα και στάχτη, ρόδο κι αγκάθια, σώμα και θρύψαλα

Γι' αυτό με τα χρόνια χάνω, σιγά κάθε νόημα

Αν όλα’αυτά γίνουν ξάφνου μια πένθιμη λάμψη

Ωδές στον Πρίγκιπα, εκδόσεις Ύψιλον, 1991

Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου