Το πέρασμα

Ονειρεύτηκα ένα νησί, όπου η θάλασσα

άγγιζε τον ουρανό σε μια αιώνια αγκαλιά,

όπου τα κύματα ψιθύριζαν ιστορίες

για εκείνους που αναζητούσαν ένα καλύτερο μέρος.

Σε αυτό το νησί, τα όνειρα πετούσαν,

μεταφερόμενα από τον απαλό αναστεναγμό του ανέμου,

όπου η ελπίδα χόρευε στην ακτή,

καθώς οι κουρασμένες ψυχές ψιθύριζαν τους αποχαιρετισμούς τους.

Από μακρινές χώρες, ήρθαν για αναζήτηση,

ξεφεύγοντας από τις σκιές του φόβου και της διαμάχης,

αψηφώντας το ύπουλο Αιγαίο Πέλαγος,

αναζητώντας μια ευκαιρία για μια διαφορετική ζωή.

Τα εύθραυστα σκάφη τους, σαν εύθραυστες ελπίδες,

πλοηγήθηκαν στα ρεύματα του πεπρωμένου,

το βάρος των ιστοριών τους χαραγμένο

στα βάθη της γαλάζιας θάλασσας.

Ω, το θάρρος αυτών των γενναίων καρδιών,

τα πνεύματά τους που αναπτερώνονται από την αποφασιστικότητα,

κάθε βήμα μια απόδειξη της ανθεκτικότητας,

καθώς ξεκίνησαν αυτή την επίπονη μετανάστευση.

Αλλά η θάλασσα, ανυποχώρητη στη δύναμή της,

απαιτούσε ένα τίμημα στο αδυσώπητο κύμα της,

καταπίνοντας όνειρα και ζωές,

σε ένα χορό θλίψης που δεν είχε καμία παρόρμηση.

Ακόμα, η μνήμη τους παραμένει στα κύματα,

στους ψιθύρους της παλίρροιας,

η κληρονομιά τους, μια ακλόνητη έκκληση,

να αγκαλιάσουμε τους εκτοπισμένους στην άλλη πλευρά.

Ας τιμήσουμε το θάρρος και την απώλειά τους,

στα βάθη της συλλογικής μας ψυχής,

και να οικοδομήσουμε έναν κόσμο όπου οι ακτές θα παρέχουν

ένα καταφύγιο, όπου η συμπόνια μας κάνει ολόκληρους.

Li-Young Lee