Ξέρω γιατί κελαηδάει το πουλί στο κλουβί

Το ελεύθερο πουλί πηδά

Πάνω στου ανέμου τη ράχη

Κι απ’ την ορμή του παρασύρεται

Ώσπου το ρεύμα του να σβήσει

Και βυθίζει τα φτερά του

στις πορτοκαλιές ηλιαχτίδες

Και έχει την τόλμη να ζητάει

όλον τον ουρανό

Δικό του.

Μα ένα πουλί που νευρικά βαδίζει

Μες στο στενό του το κλουβί

Σπάνια μπορεί να δει πιο πέρα

Απ’ της οργής τα κάγκελα

Τα φτερά του είναι κομμένα και

Τα πόδια του δεμένα

Κι αφήνει τη φωνή του ελεύθερη

Να κελαηδήσει.

Στο κλουβί, το πουλί κελαηδάει

Μ’ ένα τιτίβισμα φοβισμένο

Για κείνα, τ’ άγνωστα

Που ακόμα τόσο λαχταρά.

Κι η μελωδία του αντηχεί

Στο μακρινό το λόφο

Γιατί το πουλί στο κλουβί

τραγουδάει για ελευθερία.

Το ελεύθερο πουλί σκέφτεται

Το επόμενο αεράκι που θα ‘ρθεί

Και τους αληγείς ανέμους να γλυκαίνουν

Μέσα από τους ανασασμούς των δέντρων

Και τα παχιά σκουλήκια να καρτερούν

Πάνω στο φωτεινό της αυγής γρασίδi

Και αποκαλεί πια

όλον τον ουρανό

Δικό του.

Μα στο κλουβί, ένα πουλί στέκει

πάνω στον τάφο των ονείρων

Κι η σκιά του φωνάζει

Μ’ ένα ουρλιαχτό εφιαλτικό

Τα φτερά του είναι κομμένα

και τα πόδια του δεμένα

Κι αφήνει τη φωνή του ελεύθερη

Να κελαηδήσει.

Στο κλουβί, το πουλί κελαηδάει

Μ’ ένα τιτίβισμα φοβισμένο

Για κείνα, τ’ άγνωστα

Που ακόμα τόσο λαχταρά.

Κι η μελωδία του αντηχεί

Στο μακρινό το λόφο

Γιατί το πουλί στο κλουβί

τραγουδάει για ελευθερία.

Maya Angelou