Παθαίνουμε χρόνο μη κλαις
δεν προλαβαίνουμε
μουλιάζουμε στις μικρές τις στιγμές
πολιτείες από ατσάλι και σίδερο
θα βρεθούμε ξανά μη μου λες
μη σε χάσω με χάσεις
ειπωθεί το ανείπωτο
κλείνω τα μάτια κρατάω
φοράω ασπίδες
υπόγεια κυκλώματα
twin peaks σημύδες
στο βάθος χωρίς
μοιράζω εσένα μοιράζω το αίμα μου
μία ιστορία φτιαγμένη με κέρμα
πάνω απ’το έρμα εσύ είσαι το κέντρο μου
θες να με δέσεις και να με φιμώσεις
δεν κάνω νάζια
είμαι παράσιτο κοιμάμαι μόνη μου
τρέφομαι με ενοχές και χαλάζια
Αντιγόνη Ηλιάδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου