Μες στην αμίαντη αμέριμνη νύχτα
στον ήχο των τυφλών μας κινήσεων,
ποία στιγμή αναποτελεσμάτων
ο πειρασμός μιας απροσμένης αγκαλιάς,
μιας αχρηστημοσύνης πικρής ή γλυκειάς,
ενός πράγματος που περνά και σβήνει,
ο πειρασμός αυτός είναι το κυρίως
κι αναμνήσεις αυτού γεμίζουν την καρδιά
με χαρές που είναι χειρότερες από την λύπη,
με πικρίες που περνάνε γρήγορα
και τρέμουλα που μας πιάνουν και παύουν
μες στην ζωή, μες στον ονειρικό τον κόσμο.
Κωνσταντίνος Καβάφης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου