Ένας ξένος στο μπαρ

 Ο άνθρωπος αυτός δε μου ανήκει.

Κάθεται στη γωνιά του μπαρ και κοιτάει τον τραγουδιστή.

Τα μάτια του έχουν δει τις πόλεις που ονειρεύτηκα,

τα χέρια του μοιάζουν τα χέρια εκείνων που αγάπησα κάποτε,

τα χέρια του μοιάζουν τα χέρια εκείνων που έχω πια χάσει.

Κάποτε γράψαμε ποιήματα, διαβάσαμε τα ίδια βιβλία,

με την ίδια μυστική σημαία πολεμήσαμε τους φασίστες.

Τώρα μες στη σιωπή κοιτάμε κατά τη θάλασσα.

Παντού η θάλασσα είναι ίδια, θλιβερή κι αφιλόξενη,

με τα μεγάλα φύκια της και τα ήσυχα νερά.

Ο άνθρωπος αυτός δε μου ανήκει.

Τα χέρια του, το στόμα, τα μαλλιά του είναι ξένα.

Κάθεται στη γωνιά του μπαρ και κοιτάει τον τραγουδιστή:

Ποτέ δε θα γυρίσει σε μένα ν’ ατενίσει τον εαυτό του.

Λούλα Αναγνωστάκη