Θερμότητα

Θερμότητα,

λευκή θερμότητα,

λευκό φως.

Οι νεκροί επιστρέφουν.

Βλέπω τον παππού μου

να κουνάει το κεφάλι του έκπληκτος

πάνω από τη λεκάνη

όπου πλένει τα χέρια

της όμορφης βαφτιστήρα του.

Βλέπω τη γιαγιά μου

να ράβει ένα φόρεμα για το γάμο μου

από το μακρινό ρούχο της μητέρας της

αγνό λευκό λινό

...που κέντησε...

με λεπτούς κύκλους από τριαντάφυλλα.

Οι νεκροί έχουν μυστικά.

Βλέπω τη μητέρα μου

να ράβει το νυφικό μου.

Η μητέρα της, ζωντανή τότε,

στέκεται πίσω της,

κοιτάζοντας στον καθρέφτη

και ρυθμίζει το πέπλο.

Έβαλαν έναν μικρό καθρέφτη

στην παλάμη του χεριού μου.

Οι νεκροί έχουν μυστικά.

Βλέπω τον νονό

που μου έμαθε να παίζω πιάνο,

τη γυναίκα

που μου έμαθε να χρησιμοποιώ τη φωνή μου.

Υπάρχουν υπόγεια σπίτια.

Είναι σαν τάφοι,

αλλά μόνο για ζωντανούς ανθρώπους.

Είναι σαν σπίτια.

Οι νεκροί έχουν μυστικά.

Η μητέρα μου παρακολουθεί τη φωτιά

όπου τα κόκαλα καίγονται

σε μαύρο και καπνό,

στάχτη σε στάχτη,

και στο φως.

Τη βλέπω να παρακολουθεί τη φωτιά,

τα όμορφα μαλλιά της τραβηγμένα πίσω,

το πρόσωπό της ένας φλεγόμενος θάμνος.

Οι νεκροί επιστρέφουν.

Έχουν μυστικά.

Elizabeth Alexander