Απόψε, στο Όουκλαντ

Δεν ήρθα εδώ να τραγουδήσω μπλουζ.

Τον τελευταίο καιρό, ανοίγω το στόμα μου

& βγαίνουν κατιφέδες, κίτρινα δαμάσκηνα.

Ήρθα να κάνω τον ουρανό έναν κήπο.

Δώσ’ μου βροχή ή δώσ’ μου μέλι, ω κύριε.

Ο ουρανός δεν έδωσε σε εμάς νερό αυτό τον χρόνο.

Πάω με το ποδήλατό μου σ’ ένα αγόρι, όταν φτάνω

ό,τι κι αν κάνουμε δε θα ‘ναι όμορφο

ή έρωτας, μα θα το αξίζουμε.

Άρχισα να  ψάχνω άντρες να υγραίνουν την πραμάτεια

Έλα, απόψε προτείνω να κινητοποιηθούμε

αντί να προσευχηθούμε. Απόψε, ανατολικά μας,

δύο αγόρια, το ένα ντυμένο με κάτι που θα μπορούσε

να είναι αίμα & το άλλο με κάτι που θα μπορούσε

να είναι αίμα πριν την πληγή, συναντιούνται &

Θέε μου, απόψε, άσ’ τους να χορέψουν! Απόψε,

η σφαίρα δεν υπάρχει. Απόψε, η αστυνομία

έχει στραφεί στο δικό της Θεό για συγχώρεση.

Απόψε, δε θάβουμε τίποτα, υπηρετούμε έναν Θεό

χωρίς ανάγκη για φτυάρια, υπηρετούμε έναν Θεό

που το πονάει το πόδι & κι έχει αδερφό στη φυλακή.

Απόψε, άσε κάθε άτομο να είναι ο δικός του θεός.

Όπου και αν υπάρχουν δυο άνθρωποι, άσε να υπάρξει

μια ένωση με αρχαία φώτα. Ας εξαντλήσουμε τη μαρμάρινη

λάμψη του φεγγαριού φωνάζοντας τα ονόματά μας στα αστέρια

μέχρι να γίνουμε εμείς τα αστέρια Θεε! Ω, γλυκεία μαύρη πόλη!

Έχω πιει & είμαι διψασμένος. Όταν πάω στο αγόρι

που με αφήνει να εξασκήσω πείνα μαζί του

δε θα του δώσω το όνομα από το τελευταίο σου πνεύμα

θα του δώσω το σώμα μου & ό,τι κάνει μ’ αυτό

δεν με απασχολεί, μα θα του πω, άκου

κατάφερα να ζήσω μια ολόκληρη μέρα, ακόμα δεν έβρεξε,

ακόμα, δεν έχω πληγή από σφαίρα

& αυτός θα πει Απόψε, θέλω να σε πάρω

όπως η αστυνομία, άοπλο & απότομα

& απόψε, όταν ονειρευτούμε, θα ονειρευτούμε

ότι χορεύουμε σε μια πόλη που γίνεται στάχτη τόσο αργά.

Danez Smith