Δήμητρα

 Όπου έζησα -χειμώνας και άγρια γη

Kάθισα στο κρύο πέτρινο δωμάτιό μου

και διάλεξα δυνατές λέξεις, γρανίτη, πυρόλιθο,

για να σπάσω τον πάγο.

H ραγισμένη μου καρδιά-

-προσπάθησα να το αποτρέψω-

όμως  γλίστρησε, επίπεδη,

πάνω στην παγωμένη λίμνη.

Εκείνη ήρθε από πολύ πολύ μακριά,

αλλά την είδα τελικά να περπατά,

η κόρη μου, το κορίτσι μου,

πάνω στους αγρούς,

με πόδια γυμνά,

να φέρνει όλα τα λουλούδια της άνοιξης

στο σπίτι της μητέρας της.

Ορκίζομαι πως ο αέρας μαλάκωσε

και έγινε θερμός

με την κίνησή της,

ενώ ο γαλάζιος ουρανός χαμογελούσε, την ίδια ακριβώς στιγμή,

με το μικρό ντροπαλό στόμα ενός νέου φεγγαριού.

 Carol Ann Duffy