Κεδρόδασος

Όταν ξαναρθεί ο Χειμώνας θα πέσουν τα φύλλα στη γλάστρα από ό,τι φυτέψαμε

Θα 'ρθω για να ρίξω νέους σπόρους, να ανθίσουν λουλούδια, να λέν' πως αντέξαμε

Αυτές οι βροχές δυναμώνουνε, αυτές οι εποχές μας διαλέξανε

Μα πες μου μονάχα πως θα ρίχνεις φως να θυμάμαι για πόσα παλέψαμε

Πόσα αντέξανε οι πλάτες μας, εμείς, οι στιγμές και οι ανάγκες μας

Μαζεύω αναμνήσεις και φεύγω ξανά να ξαπλώσω στα μήκη και πλάτη απ' τους χάρτες μας

Σε 'μας δεν μετράνε τα λόγια, ευτυχώς που μετρήσαν τα μάτια μας

Και είπα θα γίνω φωτιά που θα καίει στο τζάκι να μπούνε στο σπίτι σου οι στάχτες μας

Κλεισ' το παράθυρο, μπάζει ησυχία, αμφιθυμία και αδιαφορία

Και αν θυμηθείς όπως έρχεσαι φέρε μου λίγη απ' όση κρατάς ψυχραιμία

Σου 'πα θα φύγουμε σύντομα κάπου μα μέχρι να γίνει απλά πότισέ τα 

Ο χρόνος θα τρέχει και εγώ θα γυρίζω σαν να 'χω αυτό το στυλό σε κασέτα

Εδώ πλέον φοβάμαι λιγότερα πράγματα από όσα θυμάμαι και αυτό θα πει νίκη

Σήμερα γέλασες κι ήταν σαν να 'καψες με ένα σου γέλιο όλη τη Σαλονίκη

Αυτό είναι γραμμένο για αυτούς και για αυτές που παίξαν μπουνιές με το τέρας της λύπης

Που είδανε στα αλήθεια τι παίζει σε αυτό το κεφάλι, κάτω απ' τα layers της φρίκης

Απόψε το βράδυ μην έρθεις να πεις ότι όλα τελειώνουν και χάνονται 

Σου έχω αφήσει στην άκρη της γης τα λουλούδια που κάπως σου μοιάζουνε

Απόψε μην έρθεις να πεις πως όλα στον κόσμο χαλάν και σαπίζουνε 

Σου έχω αφήσει στην άκρη της γης τα τραγούδια που θα μας θυμίζουνε

Και εγώ παραμένω εξόριστος, στο πάρτι του χρόνου απρόσκλητος

Θα ΄ρθω μια μέρα για να σε ξυπνήσω σαν ανατολή στο κεδρόδασος

Θα φέρω μαζί μου αστέρια και αγέρες απ' την εποχή του λυκόφωτος

Θα φέρω ελπίδα και τον πρώτο στίχο απ' τη σονάτα του σεληνόφωτος

Γυρίζω στο σύμπαν απόψε και ψάχνω λουλούδια που μείνανε μόνα

Ρωτώ πώς αντέξανε μέσα στο κρύο και τις παγωνιές του Χειμώνα

Και αυτά μου απαντάνε πως όλα γίνονται με αγώνα, μόνο με αγώνα

Πως έρχονται αλκυονίδες ημέρες και πως στέκονται όρθιοι ακόμα

Γυρίζω στο κέντρο απόψε το βράδυ και ψάχνω παιδιά που τους κόψαν τα πόδια

Και λέω τα πόδια γιατί για φτερά δεν μιλάμε σε τούτα τα χρόνια

Και αυτά μου απαντάνε πως για να ανασάνουν κάναν τις καρδιές καπνογόνα

Πως όσο υπάρχουμε αλώβητοι ακόμα εκείνα θα βάζουν στο μίσος αγκώνα (και φτάνει)

Απόψε το βράδυ μην έρθεις να πεις ότι όλα τελειώνουν και χάνονται 

Σου έχω αφήσει στην άκρη της γης τα λουλούδια που κάπως σου μοιάζουνε

Απόψε μην έρθεις να πεις πως όλα στον κόσμο χαλάν και σαπίζουνε 

Σου έχω αφήσει στην άκρη της γης τα τραγούδια που θα μας θυμίζουνε

Απόψε το βράδυ μην έρθεις να πεις ότι όλα τελειώνουν και χάνονται 

Σου έχω αφήσει στην άκρη της γης τα λουλούδια που κάπως σου μοιάζουνε

Sponty