Μπορούμε να βγάλουμε δύο συμπεράσματα, τουλάχιστον απόψε- αργότερα μπορούμε να αλλάξουμε γνώμη. Το πρώτο είναι ότι τα όνειρα είναι ένα αισθητικό έργο, ίσως η αρχαιότερη αισθητική έκφραση. Παίρνουν μια παράξενα δραματική μορφή. Εμείς είμαστε το θέατρο, οι θεατές, οι ηθοποιοί, η ιστορία. Το δεύτερο αναφέρεται στη φρίκη των εφιαλτών. Η ξύπνια ζωή μας βρίθει από τρομερές στιγμές: όλοι γνωρίζουμε ότι υπάρχουν στιγμές κατά τις οποίες η πραγματικότητα μας κατακλύζει. Ο εφιάλτης έχει μια ιδιαίτερη φρίκη, και αυτή η φρίκη μπορεί να εκφραστεί σε οποιαδήποτε ιστορία.
Λοιπόν, τι θα γινόταν αν οι εφιάλτες ήταν αυστηρά υπερφυσικοί; Αν οι εφιάλτες ήταν κραυγές από την κόλαση; Τι θα γινόταν αν οι εφιάλτες λάμβαναν κυριολεκτικά χώρα στην κόλαση; Γιατί όχι; Τα πάντα είναι τόσο παράξενα που ακόμη και αυτό είναι δυνατό.
Jorge Luis Borges
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου