Υπάρχει μια μορφή ζήλιας την οποίας παραδείγματα παρατηρώ συχνά, κατά την οποία ένα άτομο προσπαθεί να εξασφαλίσει κάτι μέσω του εκφοβισμού. Αν, για παράδειγμα, κάνω την είσοδό μου σε ένα χώρο όπου πολλοί είναι μαζεμένοι, συχνά συμβαίνει ένας από αυτούς να μου επιτεθεί αμέσως γελώντας – καταπώς φαίνεται, θεωρεί ότι με αυτό τον τρόπο εκφράζει την κοινή γνώμη. Αλλά τι έκπληξη, αν τότε εγώ κάνω ένα απλό σχόλιο, το ίδιο πρόσωπο γίνεται εξαιρετικά υποχωρητικό και εξυπηρετικό. Ουσιαστικά μου δείχνει ότι με θεωρεί κάτι σπουδαίο, ίσως σπουδαιότερο από ό,τι είμαι – όμως αν δεν μπορεί να γίνει δεκτή η συμμετοχή του στη σπουδαιότητα μου, τουλάχιστον μπορεί να γελάει εις βάρος μου. Αλλά μόλις γίνει τρόπον τινά συμμετέχων, καυχιέται για τη σπουδαιότητά μου.
Αυτά συμβαίνουν όταν ζει κανείς σε μια μικροπρεπή κοινωνία.
Από τα"The Journals of Søren Kierkegaard"
Søren Kierkegaard
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου