Στη γωνιά του πρωινού στο παρελθόν
θα καθόμουν και θα κατηγορούσα τον αφέντη πρώτο και τελευταίο
Όλοι οι δρόμοι ήταν ίσιοι και στενοί
Και οι προσευχές ήταν μικρές και κίτρινες
Και η φήμη διαδόθηκε ότι γερνούσα γρήγορα
Τότε συνάντησα ένα τέρας που κοιμόταν δίπλα σε ένα δέντρο
Και κοίταξα και συνοφρυώθηκα και το τέρας ήμουν εγώ.
Λοιπόν, είπα γεια και είπα γεια
Και ρώτησα "Γιατί όχι;" και απάντησα "Δεν ξέρω".
Έτσι ρωτήσαμε ένα απλό μαύρο πουλί, που ήταν πολύ χαρούμενο
Και γέλασε τρελά και είπε "KAHLIL GIBRAN"
Οπότε έκλαψα για όλους τους άλλους μέχρι να τελειώσει σχεδόν η μέρα
Γιατί συνειδητοποίησα ότι και ο θεός είναι ένας νέος άνθρωπος
Έτσι είπα "Στο καλό" και χαιρέτησα "Αντίο"
Και διέλυσα την ψυχή μου και αντάλλαξα το μυαλό μου
Με πήδηξε ένα νεαρό μπουρδέλο
Που ήταν αόριστα μισοκοιμισμένο
Γι' αυτό η φήμη μου σύρθηκε σκουπιδιασμένη πίσω στο σπίτι
Και το ηθικό δίδαγμα από αυτό το μαγικό ξόρκι
Διαπραγματεύεται το τομάρι μου
Όταν ο θεός πήρε τη λογική μου για μια βόλτα
Κατάπιε την περηφάνια του και έσφιξε τα χείλη του
Και μου έδειξε τη δερμάτινη ζώνη γύρω από τους γοφούς του
Τα γόνατά μου έτρεμαν τα μάγουλά μου φλέγονταν
Είπε: "Δεν θα ξαναπάς κάτω στους θεούς".
(Στρίψε, γύρνα πίσω!)
Χτύπησε το έδαφος και μια σπηλιά εμφανίστηκε.
Και μύρισα τον φλεγόμενο λάκκο του φόβου
Συντριβήκαμε χίλια μέτρα πιο κάτω
Είπα "Κάντο ξανά, κάντο ξανά"
(Στρίψε, γύρνα πίσω!)
Το νεφελώδες σώμα του λικνίστηκε από πάνω
Η γλώσσα του πρησμένη από την αγάπη του διαβόλου
Το φίδι και εγώ, ένα δηλητήριο ψηλά
Είπα "Κάν' το ξανά, κάν' το ξανά"
(Στρίψε, γύρνα πίσω!)
Ανάπνευσε, ανάπνευσε, ανάπνευσε βαθιά
Και εγώ έβραζα, αναπνέοντας βαθιά
Φτύνω φρουρό, με κέρατα και ουρά
περιμένοντας εσένα
David Bowie
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου