«Η Ποίηση έγινε για να διορθώνει τα λάθη του Θεού», γράφει κάπου ο Ελύτης.
Τα δικά μου γραπτά μάλλον επιδεινώνουν τα λάθη του Θεού,
ώστε να φαίνεται ακόμη πιο αναγκαία η διόρθωσή τους.
Ή μήπως ο λογοτέχνης διορθώνει τα λάθη που έλεγε ο Ελύτης, θέλοντας και μη;
Τόσο η δημιουργία όσο και τα αίτιά της παραμένουν ένα μυστήριο.
Ίσως με πιάνει απελπισία, βλέποντας τα λάθη του Θεού, και γι’ αυτό γράφω.
Εκτός κι αν αυταπατώμαι ότι είναι απελπιστικά τα πράγματα,
μόνο και μόνο για να κατορθώσω τελικά να γράψω.
Η λογοτεχνία χρειάζεται αντιθέσεις για να ζωντανέψει.
Στην καρδιά της παλεύουν το καλό με το κακό,
τα δώρα με τα λάθη του Θεού – όσο κι αν μεταμφιέζονται,
όσο κι αν αλλάζουν μεταξύ τους θέσεις.
Μέχρι πρόσφατα τα λάθη του Θεού μες στα γραπτά μου
ήταν πολλά και διάφορα.
Τώρα πια το ρόλο του κακού τον παίζει ο χρόνος,
που όσο πάει και λιγοστεύει.
Βαγγέλης Ραπτόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου