ο πεθαμένος ποιητής

 ο πεθαμένος ποιητής βρίσκεται ακόμα

μες στο συρτάρι του γραφείου του

πάνω απ’ τις κόλλες

πίσω απ’ τη φούντα (της ουράς της γάτας του)

και δίπλα απ’ το περίστροφο

που είχε ξεσκονίσει κάποτε ν’ αυτοκτονήσει

μα τον πρόλαβε το γήρας

τι λέτε ρε

ο πεθαμένος ποιητής χορεύει μες στο στόμα σου

κάθε που ουρλιάζεις

κάθε που “σύντροφοι”

κάθε που “κι άλλο κι άλλο κι άλλο”

ξαπλώνει μέσα στο δέρμα που γδέρνουν

τα νύχια σου γιορτάζοντας ή πενθώντας

σέρνει τις σόλες των παπουτσιών σου

κάθε που τριγυρνάς χαμένος

 ο ποιητής

ο πεθαμένος

μια απούσα παρουσία ζωντανή

φάντασμα μες στο σώμα

και πού και πού σκουντάει τον γραφιά

που μέσα στο συρτάρι του γραφείου του

βρίσκεται ακόμα

Κατερίνα Ζησάκη