Ο απέραντος χώρος, ο απλωμένος στο τραπέζι σου
Όπου κινείσαι σαν άλογο τινάζοντας τη χαίτη
Η ανατέλλουσα στους λόφους σελήνη, πιασμένη από
το δόκανο των μηρών σου
Ο απέραντος χώρος διαχέεται ψηλά, πιο πάνω απ’ το
τραπέζι σου
Ο μπλε ουρανός ψάλει εκεί τα τραγούδια του, σ’ αυτό
τον χώρο του τραπεζιού σου
Η έξαψη και ο ιδρώτας του έρωτα, σταγονίτσες θερμής
υγρασίας
Και η πράσινη σκιά του γρασιδιού εκεί
Έρωτας κι αγκαλιάσματα εκεί, στο τραπέζι σου
Εκεί ανατέλλει ο απέραντος χώρος σαν καμβάς του
Τουλούζ Λωτρέκ
Πάνω στο νυχτερινό σου τραπέζι,- το περικυκλωμένο
με αγκαλιές
Biblap Majee
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου