Ο φόβος

Σε βρήκα
Σπίτι ακατοίκητο,
αραχνιασμένο
Τα δωμάτια καθάρισα
Τα έπιπλα τακτοποίησα
Έβαψα τους τοίχους
Έστρωσα τα χαλιά
Και σε περίμενα
Και όταν ήρθες
θέλησα να φύγω
Φοβήθηκα
Φοβήθηκα τόσο πολύ,
το τακτοποιημένο σπίτι
Νοιώθω πιο ασφαλής
στην αραχνιασμένη μου ζωή
Νοιώθω πιο ασφαλής
Να κουρνιάζω στα κλωνάρια
της ποίησης
Ας ουρλιάζω τα βράδια
Ας χάνομαι
όταν ξυπνάει ο λύκος
της μοναξιάς
Πως θα αντέξεις το αίμα
να ρέει στο προσκέφαλο;
Την υγρασία στα σεντόνια
της αγωνίας;
Φοβάμαι σου λέω
τα τακτοποιημένα όνειρα
Φοβάμαι το κορμί σου
να καταδυναστεύει
τη σκέψη μου
Σαρκοβόρα λουλούδια
τα μάτια σου
Απειλούν την αυτοτέλειά μου
Έστω κατασπάραξέ με
στην κάμαρα με τις κόκκινες
κουρτίνες
Μόνο σε παρακαλώ
άσε στην καρδιά μου, ελεύθερη
μια μικρή γωνιά
Να λουφάξει το ποίημα,
φοβάται

Γιάννης Ποταμιάνος