Αν ο άνθρωπος μπορούσε να ονομάσει αυτό που αγαπά

Αν ο άνθρωπος μπορούσε να ονομάσει αυτό που αγαπά
Αν ο άνθρωπος μπορούσε να υψώσει τον έρωτά του στον ουρανό
Σαν ένα σύννεφο στο φως
Αν σαν τους τοίχους που γκρεμίζονται
Για να χαιρετίσουν τη μεσίστια αλήθεια
Μπορούσε να γκρεμίσει το κορμί του
Αφήνοντας μόνο την αλήθεια του έρωτά του
Την αλήθεια του ίδιου του εαυτού
Που δεν την λένε δόξα, τύχη ή φιλοδοξία
Αλλά έρωτα ή επιθυμία
Εγώ θα ήμουν αυτός που φανταζόταν
Αυτός που με τη γλώσσα του, τα μάτια και τα χέρια του
Διαλαλεί στους ανθρώπους την αγνοημένη αλήθεια,
Την αλήθεια του αληθινού έρωτά του.

Ελευθερία άλλη δεν γνωρίζω πέρα απ’ αυτήν του να είμαι δέσμιος κάποιου
Που το όνομά του δεν μπορώ να ακούσω χωρίς να ριγήσω
Κάποιος που για χάρη του ξεχνώ τη δυστυχισμένη μου ύπαρξη
Που για χάρη του η μέρα και η νύχτα είναι για μένα οτιδήποτε θέλησα
Και το κορμί και το πνεύμα μου επιπλέουν πάνω στο κορμί και το πνεύμα του
σαν ξύλα χαμένα που η θάλασσα βυθίζει ή σηκώνει
ελεύθερα με την ελευθερία του έρωτα,
τη μόνη ελευθερία που με εξυψώνει
τη μόνη ελευθερία για την οποία πεθαίνω.

Εσύ δικαιολογείς την ύπαρξή μου:
Αν δεν σε γνωρίζω, δεν έχω ζήσει
Αν πεθάνω χωρίς να σε γνωρίσω, δεν πεθαίνω γιατί δεν έχω ζήσει.

Luis Cernuda