Κάποια κορμιά είναι σαν λουλούδια,
άλλα σαν μαχαίρια,
άλλα σαν χάρτινες κορδέλες.
Αλλά όλα, αργά ή γρήγορα,
γίνονται εγκαύματα που απλώνονται πάνω σε άλλο κορμί
που η φωτιά μετατρέπει μια πέτρα σε άνθρωπο.
Όμως ο άνθρωπος κινείται ανήσυχα προς όλες τις κατευθύνσεις
ονειρεύεται ελευθερίες, ανταγωνίζεται τον άνεμο
μέχρι που μια μέρα το έγκαυμα σβήνει
και ξαναγίνεται πέτρα στο δρόμο του κανένα.
Κι εγώ, που δεν είμαι πέτρα, αλλά δρόμος
που τον διασχίζουν στο διάβα τους γυμνά πόδια
πεθαίνω από έρωτα για όλα αυτά
τους δίνω το κορμί μου για να το ποδοπατήσουν
κι ας οδηγούνται στη φιλοδοξία ή σ’ ένα σύννεφο
χωρίς κανείς να καταλαβαίνει
ότι οι φιλοδοξίες και τα σύννεφα
δεν αξίζουν έναν έρωτα παραδομένο.
Luis Cernuda
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου