Άμλετ

ΑΜΛΕΤ
[…]
Όχι, αυτό μη το πεις έρωτα. Στην ηλικία σου
το αίμα κοπάζει το πάθος είναι κουρασμένο
Ταπεινώνεται και πειθαρχεί στον νου. Όμως ποιος νους
θα πηδούσε από αυτό σ’ αυτό; Αισθάνεσαι, δεν γίνεται
Αλλοιώς δεν θα κουνιόσουν. Σίγουρα λοιπόν
ο νους σου είναι απόπληκτος. Ούτε η τρέλα
μπορεί τόσο να παρανοεί ούτε η έκσταση να παραλύει
έτσι τον νου. Πού να μην του μένει
και μια ελάχιστη κρίση για να καταλαβαίνει
αυτήν εδώ την διαφορά. Ποιος διάβολος σε γέλασε
σου έδεσε τα μάτια, θα έφθανε, να βλέπεις
χωρίς να αισθάνεσαι. Να αισθάνεσαι χωρίς να βλέπεις
Να ακούς χωρίς να πιάνεις και να βλέπεις. Να μυρίζεις
και τίποτε άλλο να μην αισθάνεσαι
Ή κι ένα υπόλοιπο από οποίαν φυσική αίσθηση να είχες
και να ήταν ακόμα κι αυτό άρρωστο. Θα έφθανε
Για να μην είσαι έτσι χαμένη Δεν έχεις ντροπή; Έστω το χρώμα της;
Λαγνεία αδούλωτη αν εσύ
μπορείς να πυρπολείς τα κόκκαλα μιας μεγάλης γυναίκας
Τότε ας καίγεται σαν αιρετικιά
η νεότητα στην δική της την πυρά
Όχι. Δεν έχει καμμιά δουλειά εδώ η ντροπή
Εδώ το βίτσιο δεν δαμάζεται, όλα τα αψηφάει
Εδώ κι ο πάγος παίρνει φωτιά
Και η επιθυμία αποπλανά τον νου
ΓΕΡΤΡΟΥΔΗ
Άμλετ. Σώπα. Αρχινάει να φαίνεται η ψυχή μου
Την βλέπω. Έχει μαύρα στίγματα. Βαθειά κι ως βαθειά
την σημαδεύουν. Δεν θα φύγουν ποτέ πια
Θα είναι πάντα εκεί
ΑΜΛΕΤ
Όσο θα βρωμάει το κρεββάτι σου από τον ίδρωτα
που χύνει ο έρωτας σου, όσο θα ψήνεσαι από τον έκφυλο
ερεθισμό σου. Όσο θα τρέφεις τους οργασμούς σου
σαν γουρούνια
ΓΕΡΤΡΟΥΔΗ
Όχι άλλο. Τα λόγια σου πέφτουν σαν μαχαιριές
στ’ αυτιά μου. Λυπήσου με. Καλέ μου Άμλετ
ΑΜΛΕΤ
Ένας δολοφόνος ένας άθλιος. Δούλος
Τίποτε δεν έχει από τον πρώτο σου Κύριο. Τίποτα
Ένας υποβασιλέας. Κακοποιός της εξουσίας
Μικροαπατεώνας, που στα κρυφά άρπαξε από το ραφι
το πανάκριβο διάδημα του κράτους
Το βούτηξε και τόκρυψε στην τσέπη του
ΓΕΡΤΡΟΥΔΗ
Όχι άλλο

(8ο απόσπασμα, 3η πράξη 4η σκηνή (ο Άμλετ με τη μητέρα του) σ. 122-123)μτφρ: Γιώργος Χειμωνάς
William Shakespeare