Σκέψεις μίας έφηβης γυναίκας

«Με σάτυρο και με Χριστό μοιάζει αυτός.
Μα είν’' αλήθεια πως τα έχει τα χρονάκια του.
Σαρανταπέντε με πενήντα. Ή πιο πάνω;

Υπάρχουν κούκλοι γύρω μου, τι να τον κάμω αυτόν;
Και οι γονείς μου θα μου λέγαν «τον παππού σου;».

Μ’ αν είχ’' εκατομμύρια, οι άχρηστοι,
νέο θα τον ευρίσκανε και με χιλιάδες χάρες.

Να τον ξανακοιτάξω. Ωχ, αμάν!
Μ'’ αρέσει διάβολε! Κι ανάθεμα, ανάθεμα
στην κοινωνία τη φθονερή, στην κοινωνία
τη δολοφονική που δεν αφήνει
ν’ αγαπηθούμε λεύτερα, μ’' όποιονε μας γουστάρει».

Γιάννης Υφαντής