Άλλα πέντε ποιήματα για την Κρις

Ι
Ότι προηγείται είναι σαν τις πρώτες στιγμές
μιας συνάντησης μετά από πολύ
καιρό: χαμόγελα, ερωτήσεις, αργές αναπροσαρμογές
Είναι παράξενο, μου φαίνεσαι λιγότερο μελαχρινή
από παλιά. Τελικά καλυτέρεψε η γιαγιά θεία σου; Όχι,
δεν μου αρέσει η μπύρα. Είναι αλήθεια, το είχα ξεχάσει.
Και αποκάτω , αναβατόρια από σκιά, ανεβαίνει αργά άλλο
παρόν, Στα μαλλιά σου αρχίζουν να τρέμουν οι μέλισσες
το χέρι σου δροσίζει το δικό μου και του βάζει
ένα γλυκό βαμβάκι από καπνό. Μυρίζεις
πάλι Νότο.
ΙΙ
Έχεις στιγμές
το πρόσωπο της εξορίας
αυτό που φωνή ψάχνει στα ποιήματά σου.
Η εξορία μου είναι λιγότερο σκληρή,
της περισσεύουν οι άμυνες,
μα όταν σε φέρνω από το χέρι
σ’ ένα δρομάκι του Παρισιού
θα ήθελα τόσο ο περίπατος να τέλειωνε
σε μια γωνιά του Μοντεβιδέο
ή στην οδό μου Κοριέντες
χωρίς κανένας να έρθει
να ζητήσει έγγραφα.
ΙΙΙ
Φορές πιστεύω ότι θα μπορούσαμε
Να συμβιβάσουμε τα αντίθετα
να βρούμε το ακίνητο κέντρο του τροχού
να βγούμε από το δυαδικό
να είμαστε ο κάθετος καθρέφτης που επικεντρώνεται
σε μια εσχάτη κάθετο
αυτόν τον τελετουργικό χορό που αφιερώνω
στην παρούσα σου απουσία.
Θυμάμαι τον Σαιντ Εξπερύ: « Ο έρωτας
δεν είναι να κοιτάς αυτό που αγαπάς
μα να κοιτάζουνε κι οι δύο μία και την αυτή κατεύθυνση.»
Μα αυτός δεν υποπτεύτηκε πως τόσες φορές
κι οι δυο κοιτάζαμε εντυπωσιασμένοι την ίδια γυναίκα
και πως ο μεγαλοπρεπής, ευτυχισμένος ορισμός
πέφτει στο πάτωμα σαν γκρίζο ανδρείκελο.
ΙV
Πιστεύω πως δεν σ’ αγαπώ,
πως μόνο αγαπώ την απιθανότητα
την τόσο φανερή να σε αγαπώ
όπως το χέρι το αριστερό
το ερωτευμένο με αυτό το γάντι
που ζει στο χέρι το δεξί.
V
Ποντικάκι, χνούδι, μισοφέγγαρο,
καλειδοσκόπιο, πλοίο στο μπουκάλι,
βρύα, καμπάνα, διασπορά,
παλιγγενεσία, φτέρη,
αυτό και το γλυκό κολοκύθα,
το μπαντονεόν του Τροϊλο και δυο ή τρεις
ζώνες του δέρματος όπου
κάνει φωλιά η αλκυόνα,
είναι οι λέξεις που περιέχουν
τον τρομερό και άπιαστο καθορισμό σου,
είναι τα πράγματα που φυλάνε τις ουσίες
που είσαι καμωμένη ώστε κάποιος
να πίνει, να κατέχει και να φλέγεται πεπεισμένος
πως σε γνωρίζει ολάκερη,
πως είσαι μόνο η Κρις.

Julio Cortazar