I

Σκέφτομαι πως ετούτη τη στιγμή
κανένας δε με σκέφτεται μέσα στο σύμπαν,
πως μόνο εγώ με σκέφτομαι,
και αν τώρα πέθαινα,
κανένας, ούτε ο εαυτός μου, δε θα με σκεφτόταν.

Κι εδώ αρχίζει η άβυσσος,
όπως όταν κοιμάμαι.
Είμαι το ίδιο μου το στήριγμα και μου το αφαιρώ.
Συμβάλλω στην επένδυση των πάντων με απουσία.

Ίσως αυτός να είν’  ο λόγος
που το να σκέφτεσαι έναν άνθρωπο
είναι σαν να τον σώζεις.

Από την ποιητική συλλογή «Κατακόρυφη ποίηση» του Roberto Juarroz σε μετάφραση του Αργύρη Χιόνη (Εκδόσεις Τα τραμάκια, Θεσσαλονίκη, 1997)

Roberto Juarroz