Πρωί

Άνοιξε τα μάτια καὶ ξεδίπλωσε
τὸ μαύρο πανὶ πλατιά καὶ τέντωσέ το
άνοιξε τα μάτια καλά στύλωσε τα μάτια
προσηλώσου προσηλώσου τώρα ξέρεις
πὼς το μαύρο πανὶ ξεδιπλώνεταi
όχι μέσα στον ύπνο μήτε μέσα στὸ νερό
μήτε σαν πέφτουνε τα βλέφαρα ρυτιδωμένα
καὶ βουλιάζουνε λοξά σαν κοχύλια,
τώρα ξέρεις πως το μαύρο δέρμα του τυμπάνου
σκεπάζει ολόκληρο τον ορίζοντά σου
όταν ανοίξεις τα μάτια ξεκούραστος, έτσι.
Ανάμεσα στὴν ισημερία της άνοιξης και την ισημερία
του φθινοπώρου
εδώ είναι τα τρεχάμενα νερά εδώ είναι ο κήπος
εδώ βουίζουν οι μέλισσες μες στὰ κλωνάρια
καὶ κουδουνίζουνε στ᾿ αυτιά ενὸς βρέφους
καὶ ο ήλιος να! και τα πουλιά του παραδείσου
ένας μεγάλος ήλιος πιο μεγάλος απ᾿ το φως.

Γιώργος Σεφέρης