Μοσχοβολούσε το φεγγάρι σκύλοι μ'άσπρα λουλούδια στο κεφάλι περνούσανε στο δρόμο εκστατικοί κι ο δρόμος κάτω έφεγγε από κρύσταλλο και μέσα φαίνονταν τα σφυριά και τα μαχαίρια
Σε βλέπω να ορθώνεσαι σαν στύλος
και σιγανά επάνω σου ολοένα σκαρφαλώνω.
Το στήριγμά μου εσύ, με τόση ρώμη:
Καθώς στη διαύγειά σου με γνωρίζω,
πιο δυνατή, στο στέμμα σου με ορίζω
και νιώθω της ζωής λαχτάρα ακόμη!
Rainer Maria Rilke
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου