Στην Κάτω Νύχτα

Ήπιες απόψε λόγια και φωνές

μοιάζαν με ουίσκι. Το σώμα

της παλιάς αηδόνας σού τραγούδησε

το πόσο πόνεσε και τώρα

άλλο δε γίνεται να τραγουδήσει.

Έτσι είναι. Στην κάτω νύχτα

όλα σωπαίνουνε.

Τα πίνει ο θόρυβος

που πίνει.

Λίγη φωνή

βγαίνει μονάχα το ξημέρωμα

κι ειν' η δική της

καθώς γλιστράει στο πάλκο της λεωφόρου

κι εκεί πρωτοσφυρίζει το τραγούδι της

μαρμαρωμένη κίτρινη της πάχνης

θεά αποτρόπαιη μουσική της μέρας.

Γιάννης Βαρβέρης