Λίγο από το πολύ που γράφω για 'σενα

Λίγο από το πολύ που γράφω για 'σενα

Κάθε φορά που έρχεσαι

εντάσσεσαι αρμονικά στη ψυχή μου

δημιουργείς ρεύμα ανησυχίας

έναν μικρό φόβο

και η φωτιά μέσα μου αναζοπυρώνει τις τρικυμίες

Κάθε φορά

μου θυμίζεις την ύπαρξή μου

άπυθμενη αγάπη

αιωνιότητα

σημεία των καιρών

Φεγγάρι

και ήλιος,φυσικά

διώχνεις από μόνη σου τα κρύα

κι ηρεμώ,κάπως

αν και είμαι πολύ ταραγμένος

Μα πως να χωρέσω σε λέξεις

την δημιουργία του κόσμου μου;

την δημιουργία του κόσμου σου;

την δημιουργία των κόσμων μας;

Είναι ελαφρύ αεράκι

και μανιασμένη θύελλα

ΜΑΓΕΙΑ

Δεν ξέρω αν ακόμα είμαι μαζί σου ερωτευμένος

Δεν ξέρω αν ακόμα σ'αγαπάω

Ξέρω όμως

πως μου ταρακουνάς το ποταμό της καρδιάς μου

δημιουργείς σεισμούς κι ηφαίστεια μέσα μου

κι ας περάσαν χρόνια

Μόνο με 'σενα θα 'θελα να μιλάω

Απ'όλο το κόσμο

Μόνο με 'σενα

Κι ας είχαμε άδοξη ιστορία

Εξακολοθούμε να γράφουμε

Δεν είναι η πίκρα μου μας χωρίζει

ούτε η βαθιά μας λύπη

Ξέρω καλά

πως όταν έρχεσαι,πολλά δαιμόνια φεύγουν

Κι ίσως

είμαστε γεννημένοι παρέα με δαιμόνια

κι είναι η φύση μας τέτοια

που χωρίς αυτά δεν μπορούμε να κάνουμε

Γι'αυτό ίσως

να μην μπορούμε να 'μαστε μαζί

Παρ'όλα αυτά

δεν υπάρχει πλατωνικός έρωτας

ούτε ανεκπλήρωτος

αυτά είναι ηλιθιότητες

Υπάρχει ΜΟΝΟ έρωτας

Θυμάσαι; Εγώ,ναι.

Θα μπορούσα εύκολα

να πεθαίνω καθημερινά στο προσκεφάλι σου

να ανασαίνω τα ενδότερά σου

ή να χάσω την ακοή μου

Αλήθεια,

είναι το στενό εκείνο που δεν πρόκειται να ξεχαστεί

κι η κεκτημένη ταχύτητα

ω,βέβαια κι η εποχή στον άλλο κόσμο

όλη η ανθρωπότητα χορεύει

κι εμείς την αγνοούμε

Κι ας περάσαν πάνω από 7 χρόνια πια

κι ας είμαστε ακόμη νέοι

κι ας είμαστε καταραμμένοι

Σε 'χασα

Σε βρίσκω

Σκοτάδι,φως,όλα μαζί σου υπόκεινται σε μεταλλάξεις

και ξέρεις πως είμαι ταραγμένος κι ανήσυχος

και φέρεσαι φυσιολογικά

Και ξέρεις πως έχω προβλήματα,πολλά προβλήματα

Είσαι κυνική

φως!

ομορφιά!

μοναδική!μοναδική!μοναδική!

Φυσικά,ξέρεις πως χρόνια τώρα βασανίζομαι

και πως οι σκιές δεν έχουν φύγει από μέσα μου

ούτε μάλλον θα φύγουν

αφού μου ψυθιρίζουν κρυφά απ'τους ανθρώπους κάθε μέρα και νύχτα

κι αυτό το ξέρεις μόνο εσύ

και όχι όσοι διαβάσουν ετούτο εδώ

Δεν μπορώ άλλο να γράφω για 'σενα

γιατί είναι λίγο

θέλω να σε δω απεγνωσμένα

μετά,ας φύγω

Βασίλης Μάγγος