Βλέπεις τον άνθρωπο
βαδίζει πλάι σου, δουλεύει και μιλά
ντυμένος άψογα, διαβάζει, ταξιδεύει-
ωστόσο παραμένει αδιαπέραστος
και άγνωστος.
Ποιο όργανο θ' ακροαζόταν την ψυχή του;
Και ποιο μηχάνημα θα εισχωρούσε
μες στων ονείρων του τον ουρανό;
Πώς θα επισημανθούν οι μετεωρίτες της σκέψης του
και πώς θα τους συλλάβεις;
Πώς θα μπορέσεις να υπολογίσεις
της ελπίδας το ξύπνημα,
του πάθους τ' ολοστρόγγυλο φεγγάρι,
την έκλειψη της θλίψης,
το βάθος της απάτης;
Πώς θα μετρήσεις
την καταστροφική πλημμύρα της απόγνωσης
που την ακτή θα καταστρέψει
που θα συντρίψει
τα τηλεγραφικά τα σύρματα των νεύρων,
και μες στο αίμα της θα πνίξει
ετούτη τη φτωχή καρδιά
του ανθρώπου;
(μετ. Ρίτα Μπούμη-Παπά)
Elisaveta Bagryana
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου