Σ' έχω τόσο ονειρευετεί που πιά δεν είσαι αληθινή.
Προφταίνω άραγε ν' αγγίξω αυτό το σώμα που παλλε-
ται, να φιλήσω πάνω σ' αυτό το στόμα μια αγα-
πημένη φωνή που γεννιέται;
Σ' 'εχω τόσο ονειρευτεί που τα μπράτσα μου συνηθισμέ-
να σφίγγοντας τη σκιά σου, ν' αγγίζουν το στή-
θος μου, ίσως δεν θα μπορούσαν να τυλίξουν το
κορμί σου.
Και είναι πολύ πιθανό, αν γίνει αληθινό το όραμα που με
κατέχει χρόνια τώρα, να μεταμορφωθώ κι εγώ-
σε μια σκιά.
Ω! πλάστιγγες των αισθημάτων!
Σ' έχω τόσο ονειρευτεί που σίγουρα δεν μπορώ πια να
ξυπνήσω. Αποκοιμιέμαι όρθιος, το κορμί μου έ-
χει εκτεθεί σ' όλες τις μορφές της ζωής και του
έρωτα, και συ, η μόνη που μετρά σήμερα για μέ-
να, είσαι τόσο μακριά που είναι πιο εύκολο ν'
αγγίξω οποιαδήποτε άλλα χείλη ή μέτωπο παρά
το δικό σου σώμα.
Σ' έχω τόσο ονειρευετεί, έχω τόσο μιλήσει, περπατήσει
και πλαγιάσει με το φάντασμά σου, ώστε το μό-
νο που μου απομένει είναι να είμαι ένα φάντα-
σμα μες στα φαντάσματα, πιο σκιά κι από τον ί-
σκιο που περπατά- και θα συνεχίζει να βαδίζει
χαρούμενα- πάνω στο ηλιακό ρολόι της ζωής
σου.
Μετ. Βερονίκη Δαλακούρα
Ρόμπερτ Ντεσνός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου