Μ' ανοιχτά χαρτιά λοιπόν:
τη χλεύη σας δεν την προβλέπω μόνο.
Την προκαλώ.
Μέσα στην άγρια χαρά της αυτοταπείνωσής μου
επιτήδεια προσελκύω τα πέλματα που με ποδοπατούν
κι απ' τις πληγές που ανοίγω και μ' ανοίγετε,
που με τα δόντια συντηρώ ανοιχτές,
αντλώ ένα όπιο αναπόδραστο και τοξικό
που μ' οδηγεί ως το θάνατο χωρίς να με σκοτώνει.
Μονάχα σακατεύοντας
κι εξουθενώνοντας.
από τη συλλογή Αντιδικίες, 1981
Με γεια την καινούρια εμφάνιση! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόλις χθες διάβαζα μια συλλογή με ποιήματα του Πατρίκιου!
'Σ'αγαπώ.
Άσε ν'ακουστεί η φωνή μου
πάνω απ'τις κορφές των δέντρων
πέρα από τους οριζόντιους καπνούς των πλοίων.
Στα μάτια μας τα ίδια φώτα της Αθήνας
τα φώτα του κόσμου. '
Πολλά φιλιά!
Αχ... είναι ένας από τους δυνατούς σύγχρονους Έλληνες ποιητές. Με εκφράζει πού και πού η φωνή του. Ωραίο το απόσπασμα που παραθέτεις. Σ'ευχαριστώ! Έχω ακόμα κάποιες αμφιβολίες, αν είναι καλή ή όχι...
ΔιαγραφήΑνταποδίδω! :)