Πορφυρό Χάος

"Το χάος είναι πορφυρό”, είπες

“Η φράση ενός ζωγράφου”, είπα

Διαφωνώντας.

“Το χάος είναι μια άχρωμη δύναμη

Που πετά ψηλά αστέρια, λουλούδια

Και παιδιά.

Και δεν έχει ούτε αρχή

Ούτε τέλος”.

Αλλά ξαπλώνοντας στο κρεβάτι

Καταρρακωμένος,

Ξέρω πως έχεις δίκιο.

Μιλούσες για κάτι άλλο −

Μιλούσες για τον θάνατο.

Το πορφυρό χάος έχει ξεχυθεί

Σε κύματα μέσα μου,

Αφήνοντάς με μόνο κι έρημο −

Μια φλούδα

Ένα άδειο όστρακο

Σε μια μεγάλη αμμουδερή ακτή

Που λοξοδρομεί.

Κάτι έχει πεθάνει,

Κάτι πολύτιμο έχει πεθάνει.

Μπορεί να ήταν ένα λουλούδι,

Ένα αστέρι,

Μπορεί να ήταν ένα παιδί −

Αλλά ότι κι αν ήταν, αγάπη μου,

Φαίνεται πως έχει πεθάνει.

Alastair Campbell