Στον Αντρέα Μπρετόν
Σαν πιάνο με ουρά αλόγου με κόκκυγα σπονδυλικής στήλης
με αλογοουρά κομητών αστέρων
Πάνω στο μακάβριο στερέωμα
Βαρύ πια από τις θρομβώσεις του αίματος
Στροβιλίζοντας σύννεφα ουράνια τόξα φάλαγγες πλανητών
και πετεινών τ’ ουρανού βλέμματα
Το ανέσπερο ανεξίτηλο πυρ προχωράει
Τα κυπαρίσσια καίνε τους τίγρεις τούς πλανήτες και τα κτήνη
τα ευγενή πυρακτούνται
Η μέριμνα της ροδαυγής εγκαταλείφθηκε ήδη δια παντός
Και η νύχτα ανθοβολεί στης ρημαγμένης γης το χώμα
Η περιοχή των θησαυρών φυλάττει εσαεί τ’ όνομά σου
Cesar Moro
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου