Κλασικό διάζωμα σε ένα Γκαράζ

Περπατούσα μέσα στην πόλη πέρασα πρεσβείες στο χρώμα της όμπρας
και παλάτια που είχαν σειρές από πεύκα
χοντρά φοινικόδεντρα δίπλα σε μπαλκόνια
η ζέστη κάτι
που μπορούσες στ’ αλήθεια να αγγίξεις
τα χαμίνια με πανούργα
εγκληματικά πρόσωπα
πίσω από αμερικανούς ναύτες
- με τη θύμηση του νερβάλ rend-moi le pausilippe
et la mer d’ Italie & ζώντας
πάνω στο λόφο του ποζίλιπο κάτω
από κάποιου γκάνγκστερ την αίθουσα χορού
ανάμεσα σε καρδερίνες
στον κόλπο της νάπολης
σ’ ένα πέτρινο εξοχικό
πάνω από πορώδη σπήλαια που το χειμώνα μέσα τους
χτυπούσε η θάλασσα γλυκέ ζεράρ
εκατό χρόνια
έχουν αυξήσει την ερήμωση
ο πύργος είναι πράγματι πεσμένος και ο ήλιος σκοτείνιασε
ξεπερνώντας την απελπισία το μεγάφωνο πνίγει
καρδερίνες βράχους σπήλαια
τα πάντα στα χέρια των κακοποιών
παρόλα αυτά πέρασα τον καιρό μου κάνοντας όνειρα μες από τούτη
την φανταστική καταστροφή
περπατώντας σε ανήμερα σοκάκια φίσκα στην μπουγάδα
με κίτρινες κολοκύθες στα παράθυρα και
γκρεμισμένες λιθοδομές πολέμων
ανθρώπινη διαφθορά
τόση πολλή και ανέλπιστη που γελάω
μέχρι που άξαφνα ανάμεσα στις λαδωμένες και λιγδιασμένες πατσαβούρες
και τους τροχούς και τα αξόνια ενός γκαράζ
είδα τις γλυπτές γυμνές φιγούρες ενός
κλασικού διαζώματος
εκεί πάνω από τα διαλυμένα
εξαρτήματα των αυτοκινήτων!
τέλειο! και πόσο παράξενο! το γκαράζ!
να καταπίνει τη σαρκοφάγο!
ήρεμα τον μηχανικό να ψεκάζει
το χρώμα σ’ έναν προφυλακτήρα
μια ο λάπηθος & μια ο κένταυρος τον παρατηρούσαν!
ροή
αλόγιστης σάρκας!
ντόμπροι μηροί! μάτια
της αφροδίτης!
της μεσογείου ο μύθος
βρισκόταν σ’ εκείνο το γκαράζ
εκεί που μελαψοί γεροδεμένοι
νέοι δεν έβλεπαν τίποτα ασυνήθιστο
στο έργο τους
ανάμεσα σε ήρωες νεκρούς και θεούς
τον ερμή όμως είδα μες στο ουράνιο τόξο
του σκούρου λαδιού πάνω στο πάτωμα
να καθρεφτίζεται
και τα άγρια μαλλιά της σίβυλλας
καθώς τα λόγια της κόχλαξαν
παράφρονα και πνίγηκαν
κάτω απ’ της μηχανής το μουγκρητό.

(Μετάφραση: Γιάννης Λειβαδάς-Προδημοσίευση από τα "Ποιήματα", Ηριδανός 2009)
Harold Norse