Η λατρεία

Ἀκούσατε ποτὲ νὰ σᾶς φωνάζουν ἀπὸ τὴν ἄλλη ἀκρογιαλιὰ
χέρια κομψοτεχνήματα μετέωρα
φίλες χαρούμενες βγάζουν καπνὸ ἀπ’ τὰ μάτια
κι ἔχουν τριπλοδεμένο ἕνα χρυσὸ βραχιόλι στὰ μαλλιὰ
στὴν ἄμμο χαρτογύφτισσες ρίχνουν ἀλλόκοτα χαρτιὰ
ἀνοίγουν ἕνα πελώριο μαῦρο μάτι
Ἐδῶ – λένε – καὶ καρφώνουν τὸ χαρτὶ στὴν ἄμμο μὲ τὸ δάχτυλό τους
Πόρνες φοροῦν καπέλα ὀργισμένα
κι αὐτὲς δὲν ἔχουνε χρυσὸ βραχιόλι
δὲν ἔχουνε ξανθὸ καπνὸ
ὄνειρου εὐτυχίας
ἔχουνε ὅμως μιὰ σειρὰ δόντια ὁλόχρυσα
λένε – Αὐτὰ τὰ δόντια ποὺ τὰ βλέπετε
ἴσως δέ σας ἀρέσουν
τὰ ’χουμε γιὰ τοὺς ἐραστές μας
καταλαβαίνετε τὸν πόνο μας
σύμφωνοι
Ὅλοι σύμφωνοι
μιὰ μπόχα συμφωνίας ἀνθίζει τὴν ἀγγελικὴ ζωὴ
ἄνθρωποί μου ἄγγελοι ἄγγελοι χρυσοὶ
ἀνοῖξτε μὲ λίγο ροδόνερο τὰ πρησμένα μάτια σας
ἐδῶ παρακάτω εἶναι τὸ σπίτι ἐνὸς θεοῦ
(ὑπάρχουν πολλοὶ θεοὶ μὴν παραξενεύεστε)
λοιπὸν αὐτὸς ὁ θεὸς
δέχεται ἀπὸ τὴν Ἄνοιξη ἕως τὸν Κεραυνὸ
ἐλᾶτε μαζί μου νὰ σᾶς τὸν συστήσω
γιατί ἀλλιῶς θὰ μείνετε σὰν Πάσχα δίχως κόκκινο αὐγὸ
σὰν τὸ ζητιάνο ποὺ δὲν ξέρει τί νὰ κάνει τὸ δισάκι του
σὰν τὴ γυναίκα ποὺ δὲν ξέρει τί νὰ κάνει τὸ φιλί της
καὶ σὰν τὸ βοσκὸ ποὺ ψάχνοντας γιὰ τὰ χλωμὰ τ’ ἀρνιά του
περιπλανήθηκε καὶ χάθηκε στὸ χάος τῆς ψυχῆς του

Μίλτος Σαχτούρης