Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012

Τὸ Φωτόδεντρο καὶ ἡ δέκατη τέταρτη Ὀμορφιά

Μ΄ ένα τίποτα έζησα
Μονάχα οι λέξεις δε μου αρκούσανε
Σ΄ ενός περάσματος αέρα
ξεγνέθοντας απόκοσμη φωνή τ΄ αυτιά μου
φχιά
φχιού φχιού
εσκαρφίστηκα τα μύρια όσα
Τι γυαλόπετρες φούχτες
τι καλάθια φρέσκες μέλισσες και σταμνιά φουσκωτά όπου
άκουγες ββββ να σου βροντάει ο αιχμάλωτος αέρας.

Κάτι 
Κάτι δαιμονικό μα που να πιάνεται σαν σε δίχτυ στο σχήμα του Αρχαγγέλου
Παραλαλούσα κι έτρεχα
Έφτασα κι αποτύπωνα τα κύματα στην ακοή απ΄ τη γλώσσα

-Ε καβάκια μαύρα, φώναζα, κι εσείς γαλάζια δέντρα τι ξέρετε από μένα;
-Θόη θόη θμος 
- Ε; Τι; 
- Αρίηω ηθύμως θμος 
- Δεν άκουσα τι πράγμα; 
- Θμος θμος άδυσος

Ώσπου τέλος ένιωσα
κι ας πα΄ να μ΄ έλεγαν τρελό
πως από ΄να τίποτα γίνεται ο Παράδεισος.

Οδυσσέας Ελύτης


2 σχόλια:

  1. Υπέροχο!
    Δες! :) Έχω και την κατάλληλη φωτογραφία!

    https://fbcdn-sphotos-a.akamaihd.net/hphotos-ak-prn1/558684_3835613137988_1507759448_33291450_492745811_n.jpg

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δίπλα σ' αυτούς τους στίχους, σ' αυτά τα νοήματα, γράφουμε εξετάσεις... πώς να συγκεντρωθείς στο γραπτό σου μετά;!
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή