ΙΙΙ

Κλαις
δίχως όμως να σ’ αγγίζει τίποτε
-περίπαθη βροχή πάνω από αισθηματικά τοπία
πεφτάστερα του Αυγούστου αλεξίπτωτα παρθενικών ευχών...-
αλλά να δούμε, όταν πονέσεις, τι θα κάνεις Ουρανέ
πώς θα δαγκώνεσαι και θα σφαδάζεις μεσ' στη λάσπη σου
και φρενιασμένοι οι αστερισμοί σου θα τσακίζονται στα ηώα κάγκελα
πώς θα ξεσκίζεται το δέρμα σου και θα μαδάς σε σάπια φύλλα
μαύρα και σάπια φύλλα
μαύρα και σάπια λόγια
όπως μαδάει και τούτη η ποίηση
τώρα που απόμεινα εγώ κι εγώ
κι ο πόνος που με ματαιώνει

Βύρων Λεοντάρης