Τα ποιήματα
που γράφονται από
μαζοχιστές
πέφτουν με πάταγο
σαν αγελάδες στο λιβάδι.
Λυπήσου με
φωνάζουν,
πρόσεξέ με, έχω
πολύ ευαισθησία
προς τη φύση
ξεχειλίζω γάλα
Τα ποιήματα
πρέπει να’ ναι σαν
καρφίτσες
που τρυπάνε το δέρμα
της ανίας
κι αφήνουν
μια λάμψη
το ίδιο υπεροπτική
με το βάδισμα
του σαδιστή
που έμπηξε
την καρφίτσα
κι έγινε καπνός
*
Ένας συγγραφέας
που ’χει δύναμη
θα ’πρεπε να τη χρησιμοποιεί
για ν’ αποσπά
τόσα οφέλη
απ’ τον εκδότη του
με τον ίδιο τρόπο
που δίνει
στις
λέξεις του
χώρο
ν’
ανασάνουν
θ
έ
λ
ω
ο
σ
τ
ί
χ
ο
ς
μ
ο
υ
ν
α
τ
ι
ν
ά
ζ ι
ε δ
τ ί
α φ
ι ν
σ α
Το φίδι δεν μπορεί να επιτεθεί
όταν είναι κλεισμένο σε κουτί
*
διαλύεις
το στίχο σου
με τον τρόπο
του
ee
cum
mings
απ’ ό,τι βλέπω
ό
χι αυτόςτο κά ν
ειδι αφ
ορε
τ
ι
κά
Εγώ ψάχνω
τα
ψάρια που
κολυμπάνε στα
διαστήματα
Ο ee προτιμά τα
βότανα
των
γραμμάτων
ς)
ύτερο
Άλλω στεαυτ όςείνα ικαλ
*
Μερικά ποιήματα
είναι απαλά
κι ευχάριστα
παιδάκια
που δεν φέρουν τίτλο
και δεν τον χρειάζονται
κανείς δεν προσέχει
τη
γύμνια τους
Ένας τίτλος
δεν είναι
καπέλο
αλλά
κουστούμι
γι’ αυτό
μερικές φορές
τον αφήνω
στο
κάτω μέρος της
σελίδας,
γιατί
δεν θέλω
ολ’ αυτά τα ποιήματα
να’ ναι
γυμνά.
Μερικά θα ’πρεπε
να στέκονται
με
τα παντελόνια
πεσμένα στα
παπούτσια τους.
Φυσικά
μ’ αυτή τη λογική
ένας τίτλος στην κεφαλίδα
είναι σαν φουστάνι
τραβηγμένο ως πάνω απ’ το στήθος.
*
Πρέπει να έχεις άγιο
για να σταθείς ίσια
τέτοιες ώρες
είπε ο άντρας
ανεβασμένος στη σανίδα
Είσαι μεθυσμένος
είπε η σύζυγος
Αν πέσεις
θα ξανασπάσεις τη
μύτη σου
κι άκου να σου πω,
φίλε,
δεν ζωγραφίζουν τους
αγίους
με στραπατσαρισμένη μύτη
την σήμερον ημέρα
Κομψότης είναι ο τρόπος που
τρίβεται το
μπισκότο,
εσύ
γίνεσαι κομμάτια
*
Από το βιβλίο "Θάνατος για τις Κυρίες (και άλλες καταστροφές)".
Norman Mailer