Απόφθεγμα

Μου αρέσουν οι αποτυχημένοι άνθρωποι. Ο θρίαμβος έχει πάντα κάτι το χυδαίο. Τι θα ήταν αυτή η χώρα αν είχε επιτύχει όλος ο κόσμος, αυτό που μας σώζει λιγάκι είναι η αποτυχία τόσων ανθρώπων.

Ernesto Sabato 

Το λίγο του χρόνου

[Από την ενότητα Επιμύθιο]

Κάτι βαθιές σιωπές παράξενες ηχούν


Παραμερίζεις τα κλαδιά βλέπεις τώρα τα πράγματα πιο σφαιρικά ωστόσο πάλι δεν κατανοείς τα σημαίνοντα του κόσμου ετούτου τελικά δεν ήμασταν γι' αυτήν εδώ τη ζωή σίγουρα μας κράτησαν λάθος τραπέζι


Τώρα πλέον έχεις κατανοήσει
Το λίγο του χρόνου έχεις κατανοήσει
Σε ποια οριακά σημεία βρίσκονται
Τα φιλιά
Και τα λόγια

Από τη συλλογή Ο πρωθύστερος λόγος (1996)
Κλείτος Κύρου

Η δύναμη των λέξεων

[Από την ενότητα Α']

Τα πρωινά μεταμφιέζεται
Σε παραγγελιοδόχο
Σ' εξομολογητή
Σ' αιλουροειδές


Τα βράδια
Μεταμφιέζει τις λέξεις
Σε βόμβες βυθού
Σ' αερόλιθους


Κοιμάται ήρεμος
Πάνω σ' αναμμένα κάρβουνα
Κι ονειρεύεται δέντρα

Από τη συλλογή Τα πουλιά και η αφύπνιση (1987)
Κλείτος Κύρου

Η εθισμένη

Υπνέμπορος,
Θανατέμπορος,
με κάψουλες στις παλάμες μου κάθε νύχτα
οχτώ την φορά απ’ τα γλυκά μου φαρμακευτικά μπουκαλάκια
κάνω τους διακανονισμούς για ένα τόσο δα μικρό ταξίδι.
Είμαι η βασίλισσα αυτής της κατάστασης.
Είμαι μια ειδικός στο να κάνω το ταξίδι
και τώρα λένε πως είμαι εθισμένη.
Τώρα ρωτούν γιατί.
Γιατί!
Δεν ξέρουν
πως ορκίστηκα να πεθάνω!
Εξασκούμαι.
Απλά κρατιέμαι σε φόρμα.
Τα χάπια είναι μια μητέρα, αλλά καλύτερα,
κάθε χρώματος και τόσο νόστιμα όσο οι καραμέλες.
Είμαι σε δίαιτα απ’ τον θάνατο.
Ναι το παραδέχομαι
έχει γίνει κάτι σαν συνήθεια —
καταπίνω οχτώ την φορά, χτυπημένα μάτια,
μακριά αποσυρμένη από τις ροζ, τις πορτοκαλί,
τις πράσινες και τις λευκές καληνύχτες.
Γίνομαι κάποιο είδος ενός χημικού
μίγματος.
Αυτό είναι!
Ο ανεφοδιασμός μου
σε ταμπλέτες
θα κρατήσει χρόνια και χρόνια.
Μου αρέσουν καλύτερα απ’ ότι εγώ.
Πεισματάρικα σαν κόλαση, δεν θα μ’ αφήσουν να εγκαταλείψω.
Είναι ένα είδος παντρειάς.
Είναι ένα είδος πολέμου
όπου φυτεύω βόμβες μέσα
στον εαυτό μου.
Ναι
προσπαθώ
να σκοτωθώ με μικρές δόσεις,
μια ακίνδυνη ασχολία.
Στην πραγματικότητα εξαρτώμαι απ’ αυτό.
Αλλά θυμήσου δεν κάνω δα και τόσο θόρυβο.
Και ειλικρινά κανείς δεν έχει υποχρέωση να με τραβήξει έξω
και δεν θα σταθώ εκεί με το σάβανο μου.
Είμαι μια μικρή νεραγκούλα με το κίτρινο νυχτικό μου
τρώγοντας τα οχτώ μου καρβέλια σαν αρμαθιά
και με σίγουρη σειρά σαν
την αράδα των χεριών
ή την μαύρη μετάληψη.
Είναι μια τελετή
αλλά όπως και κάθε άλλο άθλημα
βρίθει κανόνων.
Είναι σαν ένας μιούζικαλ αγώνας τένις όπου
το στόμα μου συνηθίζει να πιάνει την μπάλα.
Μετά ξαπλώνω στο βωμό μου
υπερυψωμένη από τα οχτώ χημικά φιλιά.
Ότι με ρίχνει αυτό είναι
με δυο ροζ, δυο πορτοκαλί,
δυο πράσινες και δυο λευκές καληνύχτες.
Φι-Φάι-Φο-Φουμ—
Τώρα είμαι δανεισμένη.
Τώρα είμαι μουδιασμένη.

1η Φλεβάρη, 1966
(Μετάφραση: Γιάννης Αντιόχου)

Anne Sexton 

Το εργοστάσιο

Εργοστάσιο εργοστάσιο
νύχτας και φωτιάς
με ήλιους μεγάλους από τριαντάφυλλα
πυροσβεστικές σκάλες
5
λεύκες-φαντάσματα με κόκκινα φύλλα
πουλιά απελπισμένα δεμένα με σκληρές
άσπρες κλωστές
φριχτά παιχνίδια
Η νύφη
10
χαμογελάει
με λεκιασμένο μπράτσο
με ραγισμένο χέρι
με τα βαμμένα νύχια
στην προκυμαία πλάι πλάι το βαπόρι
15
και παρακάτω η τρικυμία
και παρακάτω ο πνιγμένος
Αυτός Εκείνη
Τα κουρασμένα τ’ άλογα πλάι στη βρύση
η δίψα
20
κι ακόμα παραπάνω από τη δίψα
Ο Ποιητής
Είχε τους κήπους του κρυμμένους μες στο στόμα του
που κάηκε και γέμισε καπνούς τη χώρα
Εργοστάσιο εργοστάσιο
25
φρίκης και φωτιάς

Μίλτος Σαχτούρης

Η νύχτα της λησμονημένης

Αυτός ο άντρας
με τα δύσκολα λόγια
μέσα στη νύχτα
δίχως τη φωνή του

έρχεται σε φωνάζει
κόβεις το ένα χέρι σου
λησμονημένη
έρχεται σε φωνάζει
κόβεις το ένα στήθος σου

λησμονημένη
έρχεται σε φωνάζει
δεν έχεις πια μάτια
λησμονημένη
έρχεται σε φωνάζει

πηγαίνεις
λησμονημένη
ψηλαφητά
μες στα μαύρα πηγάδια
ούτε το φιλί σου

να κάψεις
ούτε στο πηγάδι
να πέσεις
ούτε το αίμα σου
να συνάξεις

όταν θα σκύβει
βαρύς επάνω σου
να πάρεις ένα
δάχτυλό του
να κάνεις δική σου

τη νύχτα
να ξημερώσεις
πάλι ολάκερη
πάλι ωραία
τη χαραυγή

Μίλτος Σαχτούρης